Nihilist Alarm’’ın Şairinden Yeni Bir Hiçyapıt.
"Her türlü yazının en felsefi olanı şiirdir"
-Aristotales
Doğdum bir kere
Yaşamaya mahkumum artık ve ölmeye
Zaten kim seçmediği bir şeye mahkum olmak ister ki
Kim yaşamak ister, kim ölmek ister
Kim yaşamak ve ölmek ister
/
Bir hiç olarak kalmak varken…
Bir hiç olmayarak kalmak varken
Hiç olmak ya da olmamak
Aynı şey ve aynı şey değil
Hiç, yani sadece hiç
Tarifi bile yok
/
Ne güzel…
Ne güzel! Ne çirkin!
Hiç, yani ne güzel ne çirkin
"Doğmadım, yaşamıyorum, ölmeyeceğim"
Bunu diyebilmek isterdim
Ya da diyememek
/
Keşke…
İyi ki!
İyi ki doğdum ey ben, mutsuz yıllar bana
Doğmak ve mutsuzluk eşittir ‘‘olmak’’
Oldum ki yoktum, oldum ki varım, oldum ki olmayacağım
Oldum ki hiç olmamanın kıymetini kavradım
/
Ah! Hiç olmamak…
"Hiç" olmak!
Doğdum bir kere
Yaşamaya mahkumum artık ve ölmeye
"Keşke hiç olmasaydım" deyip durmaya
Ve günün birinde
/
"Hiç" olmaya…
Hiç olmamaya!
Evet efendiler, kadehimi hiç olmamaya kaldırıyorum
Kılıcımı hiç olmamanın omzuna değdiriyor, oyumu hiç olmamaya kullanıyorum
Eğer sorulsaydı bana fikrim
Hiç olmamayı seçerdim
/
Ama sorulmadı, biliyorum.
Bilmiyorum!
Sorulabilirdi de mi sorulmadı, bilmiyorum.
Zira sorulamazdı da
Zaten var olmayan birine
"Var olmak istiyor musun?"
/
Denilemez.
Denilebilir!
Denilmelidir.
Kimse bilmese bile bunu herkes bilir
Çünkü ben başlangıcım, çünkü ben sonum
Çünkü ben
/
Hiçten geldim hiçe gideceğim.
Hiçbir yerden gelmedim
Ve hiçbir yere gitmiyorum
Bildiğiniz bütün fizik kurallarını reddediyorum
Bildiğiniz bütün hukuk kurallarını reddediyorum
Bana anlatılan tarihi yani kendi tarihimi
/
Red de di yo rum…
Kabul!
Hatırladığım ilk şey flu
Ama ben kendimi bildim bileli
Yoldayım,
Yolcuyum
/
Hiçbir yerden gelmeyen ve hiçbir yere gitmeyen bir yolcu…
Her yol bir yerden gelir ve bir yere gider
Her yolun bir başlangıcı ve sonu vardır
Yani ben hiçten geldim hiçe gidiyorum, yani ben başlangıcım sonum
Doğdum bir kere
Yaşamaya mahkumum artık
/
Ölmeye mahkum.
-Furkan Çirkin-