Söylesene canından çok sevdiğin insana, hiç sevmediğin cümleler kurmak zorunda kaldın mı hiç?

Onu hala o ilk günkü gibi severken,

Onu deli gibi özlerken,

Her şeyden çok, ona ihtiyacın varken.

İsmini duyunca hülyalara,

Resmini görünce rüyalara,

Amini olmayacak dualara,

Yürekte koskocaman bir yara,

Kalbin kan kusarak ağlarken,

Dilin sığındı mı beddualara!

Sonbahar mevsiminde sararmış solmuş bir yaprak gibi hissediyorum kendimi.

Hafiften esen rüzgârlarla, bir oraya bir buraya savruluyorum.

Yüreğime düşen yağmur damlaları gözyaşlarıma karışıyor, üşüyorum.

Ne kadar dirensem de düşmemek için...

Mevsim sonbaharsa, aylardan eylülse ve yaprağın kaderi düşmekse, işte ben de öyle düşüyorum.

Sararmış solmuş bir yaprak gibi toprağa düşüyorum.

Sana kavuşmayı beklerken,

Sana kavuşmayı beklerken...

Kara toprağa kavuşuyorum.